"Top EUROPEAN Partner in DIGITAL Manufacturing"

Image

Nakładanie tekstur 3D

W najnowszej odsłonie programu NX pojawiło się szereg nowych funkcjonalności. Można do nich zaliczyć środowisko do nakładania trójwymiarowych tekstur na projektowane detale.

Do tej pory nakładanie tekstury na modele 3D było operacją wyłącznie wizualną. Wyświetlanie struktury nałożonej na ściankę odbywa się bez konieczności ingerencji w geometrię trójwymiarową. Spośród wielu technik można wymienić m.in.: metodę mapowania wypukłości (ang. bump mapping). Wykorzystuje ona lokalne zakłócenia wektorów normalnych oświetlanych powierzchni, co w efekcie pozwala uzyskać wrażenie pofałdowanej powierzchni. To co było zaletą tych metod pod kątem grafiki 3D, czyli możliwość wizualizacji bardzo skomplikowanych struktur bez konieczności przebudowy modelu, staje się wadą dla dzisiejszych technik wytwarzania.

Do skomplikowanych struktur powierzchniowych można zaliczyć również te czysto techniczne jak np.: radełkowanie, rowkowanie oraz inne pojawiające się na wyrobach, np. struktura udająca wyroby skórzane. Do tej pory nie było konieczności modyfikacji geometrii pod nakładaną teksturę. W przypadku wymienionego wyżej radełkowania tekstura jest wygniatana przez specjalne narzędzie tokarskie. Innymi technikami są np. teksturowanie laserem lub trawienie kwasem. Dziś jednak są używane techniki, np. druk 3d, które wymagają odwzorowania wszystkich detali, łącznie z teksturą, na geometrii 3d. Do tego celu można się posłużyć nowym środowiskiem do teksturowania, dostępnym w programie NX.

Pierwszym krokiem, który należy wykonać, jest rozpłaszczenie ścianki wskazanej do teksturowania.

Następnie użytkownik może zmienić początkowe rozmieszczenie linii pozycjonujących teksturę na ściance oraz zniekształcenie wywołane przez rozpłaszczenie. Na tak przygotowaną powierzchnię nakładana jest struktura dostarczana w formie pliku graficznego. Obraz można przesuwać, obracać, skalować i umieszczać w szyku dla uzyskania pożądanego efektu.

Ostatnim etapem jest wybór maksymalnego odsunięcia płaszczyzny od początkowego położenia oraz, które obszary mają być odsuwane: czarne, czy białe. Alternatywnym rozwiązaniem jest wytłoczenie struktury dostarczonej w formie pliku graficznego. Końcowo uzyskuje się powierzchnię ażurową, a nie pofalowaną.

W efekcie otrzymuje się dodatkową powierzchnię konwergentną z nałożoną strukturą. Za pomocą dotychczasowych operacji można ją zszyć z resztą bryły, bądź wykorzystać osobno.

Witaj w CAMdivisionPL | EN

# Blog NX CAD/CAE/CAM 
Nasze kanały: social facebooksocial facebooksocial facebooksocial facebook