SYMULACJA KODU NC - RODZAJE SYMULACJI KODU

W NX wyróżniamy trzy sposoby symulacji kodu NC wraz z maszyną. Są to:

1. Symulacja oparta na ścieżce narzędzia,
2. Symulacja oparta na kodzie obrabiarki,
3. Symulacja programu zewnętrznego. 

Opcje symulacji kodu znajdują się w module wytwarzania pod przyciskiem „Symulacja obrabiarki". Po uruchomieniu przycisku uaktywniają nam się wszystkie opcje dotyczące symulacji w środowisku NX,
w której mamy do wyboru wymienione rodzaje symulacji. Poniżej zostanie opisana oraz przedstawiona każda z wymienionych opcji. 

1. SYMULACJA OPARTA NA ŚCIEŻCE NARZEDZIA.

Symulacja oparta na ścieżce narzędzia odbywa się na danych pośrednich, pobieranych bezpośrednio z wygenerowanej ścieżki narzędzia, względem układu współrzędnych „MCS", który w danym punkcie został zdefiniowany. Podczas tej symulacji, maszyna wraz z narzędziem porusza się po wygenerowanej ścieżce narzędzia, nie uwzględniając przejazdów pomiędzy operacjami, zdefiniowanych odjazdów specjalnych oraz zdarzeń użytkownika, które wpływają na przeliczenia matematyczne ścieżki. Przykładem takiego zdarzenia może być „UDE Rotate" lub „UDE Lock Axis". Za pomocą „UDE Rotate", możemy uzyskać już na początku operacji inne ustawienie kątowe stołu, bądź głowicy o podaną wartość, niż zostało to pokazane podczas symulacji wykonanej na danych pośrednich.

2. SYMULACJA OPARTA NA KODZIE OBRABIARKI.

Symulacja oparta na kodzie obrabiarki przeprowadzana jest na rzeczywistym kodzie pod dane sterowanie, wygenerowanym przez odpowiedni postprocesor. Podczas uruchomienia tej symulacji, postprocessor przelicza dane pośrednie ścieżki i generuje wartości odpowiadające danemu sterowaniu. Na poniższym rysunku widoczna jest symulacja przeprowadzana na sterowaniu " Fanuc", z ustawionym wstępnym obrotem osi „C" na wartość 50 stopni („UDE Rotate"). Widoczny jest wykonany wstępny obrót stołu, co wiąże się również z przeliczeniem danych pośrednich uwzględniających wartość kąta osi „C". Dzięki tej symulacji mamy możliwość dokładnej weryfikacji wykonywanego programu, gdyż mamy uwzględnione odjazdy pomiędzy operacjami, wymianą narzędzia, itp.

3 .SYMULACJA PROGRAMU ZEWNĘTRZNEGO.

Symulacja programu zewnętrznego umożliwia nam zaczytanie dowolnego pliku z odpowiednim rozszerzeniem, zawierającym kod NC. Aby wczytać taki plik, należy wybrać opcję „ Symulacja programu zewnętrznego",
a następnie wskazać ten plik.

Po wczytaniu pliku, w oknie symulacji pojawi nam się kod NC znajdujący się w pliku. Dzięki tej opcji mamy możliwość w dowolnym miejscu dopisania kodu, a następnie wykonania symulacji, podczas której zweryfikujemy wykonane zmiany. Na rysunku poniżej, pomiędzy komentarzami „(ODJAZD SPECJALNY)" i „(KONIEC – ODJAZD SPECJALNY)", widoczny jest dopisany kod oraz aktualne ustawienie pozycji narzędzia, po wykonaniu kodu znajdującego się w linii 12 oraz 13.