Wykorzystanie desktopowych drukarek 3D w programie Siemens NX

Technologia druku 3D jest obecna w programie Siemens NX od wielu lat. Pozwala on na stworzenie geometrii, wykonanie niezbędnych analiz oraz zaprogramowanie obróbki dla większości technologii dostępnych na rynku. Większość z nich wykorzystuje maszyny klasy przemysłowej, dostępne wyłącznie w wyspecjalizowanych przedsiębiorstwach. Jednak program obsługuje również urządzenia „desktopowe", dostępne dla szerszej rzeszy odbiorców. W niniejszym wpisie zostanie przedstawione, jak działa drukowanie 3D z wykorzystaniem tego typu urządzeń przy pomocy programu Siemens NX.

Druk 3D w programie Siemens NX

Jedną z największych zalet programu Siemens NX jest zintegrowanie w jednym środowisku wielu funkcjonalności. Łączy on w sobie m.in.: wysokiej klasy narzędzia do projektowania geometrii, przeprowadzania analiz inżynierskich, czy też programowania obróbki. Dotyczy to również druku 3D. Program pozwala na zaprojektowanie geometrii lub zaimportowanie plików zewnętrznych i przejście do przygotowania wydruku wewnątrz jednego środowiska. Szczególnie warto wspomnieć, że nie ma konieczności wykorzystania zewnętrznych programów typu slicer do generowania plików wsadowych do drukarek. Cały proces odbywa się wewnątrz programu NX, przez co nie ma konieczności eksportu danych. Dzięki temu proces projektowania nie jest przerywany, w każdym momencie można wrócić do poprzednich etapów i wprowadzić zmiany. Użytkownik zyskuje tym samym na czasie, bo wprowadzone modyfikacje aktualizują operacje wykonane w dalszej kolejności. Ponadto nie występują błędy konwersji i nie ma konieczności naprawy, czy odbudowy już raz stworzonego modelu.  

Obsługa desktopowych drukarek 3D

Wspomniane wyżej funkcjonalności są przede wszystkim kojarzone z wykorzytaniem drukarek przemysłowych. Rzeczywiście, program NX posiada szereg wbudowanych sterowników do tego typu maszyn, takich firm jak: EOS, HP, Renishaw, Trumpf itd. Pozostałe maszyny mogą również zostać zintegrowanie poprzez wykorzystanie Build Processora firmy Materialise. Natomiast do połączenia desktopowych drukarek wykorzystywany jest program Ultramaker Cura.  

Konfiguracja i działanie środowiska

Cały proces integracji sprowadza się do wykonania kilku kroków. Efektem jest możliwość generowania g-kodów na drukarkę bezpośrednio z programu NX. Działanie poprawnie skonfigurowanego środowiska prezentuje się następująco. Po uruchomieniu pliku z pustą komorą roboczą drukarki możemy wskazać na liście, którą drukarkę chcemy użyć. Lista ta pokrywa się z listą dostępną w programie Ultramaker Cura. Oferuje on rozbudowaną listę predefiniowaych ustawień dla najpopularniejszych drukarek dostępnych na rynku, a także stworzenie własnej, np.: z myślą o customowym urządzeniu. 

(Tworzenie nowego pliku i wybór drukarki)  

(Porównanie list ze skonfigurowanymi drukarkami. Po lewej stronie lista z programu Siemens NX, a po prawej Ultramaker Cura)  

(Lista dostępnych do skonfigurowania drukarek w programie Ultramaker Cura)  

Następnie można dodać jedną lub wiele części, które chcemy wydrukować. W zależności od tego, co będziemy drukować, pomocne okazać się mogą fukcjonalności ręcznego pozycjonowania, tworzenia szyków lub nestowania automatycznego.  

(Dodanie i ręczne pozycjonowanie części)  

(Tworzenie szyków)  

(Nestowanie automatyczne)  

Dla części, które tego wymagają, istnieje możliwość wygenerowania struktur podporowych o zróżnicowanej geometrii.  

(Tworzenie podpór)  

Z tak przygotowaną komorą roboczą można przejść do generowania g-codu. W pierwszym kroku należy przypisać parametry wydruku. Następnie można wygenerować g-kod na drukarkę. Efektem jest plik, który pozostaje wgrać na urządzenie.  

(Ustalanie parametrów wydruku i generowanie pliku wsadowego do drukarki)